Αρχικά, το 1858 ο Φάρος των Πατρών στο μόλο και τέρμα της οδού Αγίου Νικολάου ήταν ξύλινος. Όμως, λόγω της φθαρτότητας του ξύλου σύντομα καταστράφηκε και αντικαταστάθηκε το 1878 από πέτρινο. Ο φάρος πέρα από στολίδι της πόλης, είχε και πρακτική λειτουργία ως σηματοδότης και αργότερα ως κυματοθραύστης. Η «ιεροτελεστία», που πραγματοποιούνταν κάθε φορά, που ένας ξένος εισέρρεε στο λιμάνι είναι άκρως ενδιαφέρουσα. Όταν λοιπόν ένα μη ντόπιο καράβι προσέλκυε το λιμάνι, ένας ναύτης αναλάμβανε να τοποθετήσει την εθνική σημαία του καραβιού στο φάρο. Εν συνεχεία μια ορχήστρα υποδεχόταν το πλοίο με τον εθνικό ύμνο της χώρας.
Στολίδι και σύμβολο της Πάτρας ο Φάρος (4-5 τετραγωνικά μέτρα) και το καφενεδάκι του συγκέντρωνε πλήθος κόσμου και μαζί με την Αγίου Νικολάου και τον μόλο, ήταν η καθημερινή βόλτα των Πατρινών. Στο χώρο γύρω από τον Φάρο γίνονταν συναυλίες και οι περισσότεροι από τους γνωστούς τραγουδιστές της εποχής είχαν τραγουδήσει εκεί.
Προς θλίψη όμως, των κατοίκων το 1972 ο Φάρος κατεδαφίστηκε κατά την περίοδο της δικτατορίας στο όνομα του «εκ μοντερνισμού» των πόλεων. Έτσι, ένα αναπόσπαστο και γραφικό κομμάτι του αστικού τοπίου έσβησε.
Μετά, από αρκετά χρόνια, το 1999 οι λιμενικές αρχές ξαναχτίζουν το Φάρο εις ανάμνηση του παλιού μνημείου σε διαφορετική τοποθεσία, κοντά στον Καθεδρικό Ναό του Άγιο Ανδρέα. Ο νέος Φάρος είναι αντίγραφο του παλιού, ενώ χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του ακόμη και κατασκευαστικά υλικά από το «φάντασμα» του παλιού Φάρου.
Ο Φάρος έχει ύψος 13μ., είναι κυλινδρικός και πέτρινος σε σχήμα πύργου με διακοσμητικό φανό. Ωστόσο, δεν έχει λειτουργική χρήση. Σήμερα λειτουργεί ως καφέ- εστιατόριο και συνεχίζει με το μοναδικό του τρόπο να δίνει έναν άλλο αέρα στην πόλη.